Dag 14: Williams - Phoenix
 | Hotel: Springhill Suites Phoenix Downtown Aantal km gereden: 596 km |
Het slapen in een echte locomotief was echt iets unieks!
Maar: om middernacht stond Victor al aan ons bed: hij had overgegeven in zijn lakens! Dus Luc gans bed afgetrokken (=bovenste stapelbed) en dekens buiten gelegd. Victor kwam bij ons liggen, wat erg krap werd. Om het halfuur gaf hij over: echt zielig. Hij nam me voortdurend vast en zei dat hij zich doodziek voelde. Van 5 tot 6.30u heeft hij dan niet meer overgegeven. We zagen het echt niet zitten om dan al op te staan, want we hadden eigenlijk nog niks geslapen, en er stond een lange rit voor de boeg.
Dus nog een uur blijven liggen, maar ook daarin gaf Victor nog eens een beker water over. Vreselijk! Ik heb hem Motillium meermaals gegeven, maar dat hielp niet aangezien hij bleef overgeven!
De mensen van het hotel hadden de lakens buiten al zien liggen en zeiden dat er een goede apotheker was in de supermarkt. Dus na uitchecken daar naar toe geweest. Victor kon zelf niet meer stappen en zakte gewoon in elkaar tegen de rekken. De apotheker stuurde ons door naar Medical Health Care Center, lees klein hospitaal. Daar moesten we een hele tijd wachten, moesten we allerlei papieren invullen dat we wel degelijk gingen betalen als buitenlanders enz.
Victor zat gans de tijd met zijn ogen toe en zei geen woord. Na een tijd kwam een verpleegster zijn koorts meten, bloeddruk, gewicht. Dan kwam de dokter: Victor was uitgedroogd! Dus hij moest aan een infuus, daarna zou hij wel meemogen met ons. Ik had aan de dokter uitgelegd dat we nog naar Phoenix moesten. Hij kreeg uiteindelijk 2 infusen. Het eerste was op 15 min al doorgelopen, daardoor wisten ze dat hij erg uitgedroogd was, dus kreeg hij nog een tweede.
Ik bleef bij hem, Luc ondertussen met de meisjes naar de apotheek met voorschrift voor medicatie (hetzelfde als hij intraveneus kreeg, dan kon hij dat verder in pilvorm innemen. Om 13.15u mocht hij dan mee naar huis en kregen we de rekening: 427 dollar!!!!!!!
Als we direct betaalden kregen we wel 25% korting: echt handel drijven die Amerikanen.
Hij moest in de auto heel de tijd Gaterade drinken en mocht als hij honger had vanavond een lichte maaltijd eten.
Wij waren al blij dat hij weer mee mocht.
We besloten om de Apache Trail niet te doen, maar wel naar de Meteor Crater te rijden. Eventueel bleef ik met Victor wel in de airco van de wagen wachten.
Toen we daar aankwamen bleek dat er een lift naar boven was, en daarna trappen, dus dat viel te doen voor Victor. De krater zelf was ongezien :iedereen is erg blij dat we dit toch gedaan hebben! Er is wel heel veel wind boven, maar dieper in de krater is een platform gemaakt met verrekijkers op zodat je tot in detail de bodem kan bekijken.
Daarna 4 u naar Phoenix onderweg. Victor keek vooral buiten en dronk geduldig zijn flesje Gatorade op. Hij had geen honger.
Het hotel is gelukkig ruim en mooi. Iedereen is doodmoe, ook Charlotte die 11 u geslapen heeft, door alles heen! M-L was ook een paar keer wakker geworden.
Het Hard Rock Cafe ligt 1 blok verder, maar het was nog 112°F om 19u, dus we reden er toch naartoe met de auto.
De ober vertelde ons dat Phoenix er zo verlaten bij lag omdat het gewoonweg te warm is. Er liep inderdaad niemand op straat: heel raar voor zo'n grote stad.
Als we terug in de auto wilden stappen, vonden we nog een boete op de auto: als we binnen 21 dagen betalen krijgen we 40% korting: hééél raar weer.
Morgen wordt een hete dag: de drankjes staan al naast Victor zijn zetel in de auto, maar ze blijven niet echt koel. Het water en de cola in de bakken onder de zetels was vandaag gewoonweg heet!! We hebben zoveel mogelijk in de frigo gezet vannacht.
Daarna beterschap op komst voor het weer!
Vorige Volgende
gepost door Luc en Katrien @ 00:00
<< Homepage