Dag 19: San Diego - Los Angeles

Hotel: Residence Inn Los Angeles Manhattan Beach Aantal km gereden: 318 km

Vandaag in de mist San Diego verlaten. We zagen zelfs geen enkel vliegtuig meer. Het was hier vooral koud (lees 22°), zeker 's avonds en 's ochtends. Voor de USS Midway hadden we zelfs terug onze jeans aangetrokken gisteren.

Maar we hoopten op beterschap, dus met T-shirt aan ipv topje zijn we eerst naar een dierenpark gereden. We hadden op voorhand een Southern California CityPass geboekt die ons toegang gaf tot :

- 2 keer Seaworld (help!)
- San Diego Zoo Safari Park
- 3 dagen Disneyland/Adventure park
- Universal Studio's

We hadden uitgerekend dat hij toch nog goedkoper was dan alle parken apart te betalen, maar het kostte ons toch nog 1305$ in totaal!

De verwachtigen waren dus hoog gespannen voor zo'n prijs!

Aangezien het Safari Park op weg lag naar LA, hebben we dat deze morgen bezocht.

Normaal zouden we dit niet doen, maar ja, het zat nu toch in onze pas. Het bleek ook nog toffer dan verwacht, maar omdat we weer een uur later daar waren dan gepland (inladen in de auto duurt vreselijk lang altijd, opstaan moeilijker en moeilijker) moesten we er in een rushtempo (à la Katrien weer te verstaan) doorheen wandelen.

Met een plannetje van het park in de hand hebben we de belangrijkste dieren toch gezien. We zagen o.a.3 baby-olifantjes, een leeuw die ons recht in de ogen keek vanachter glas (papa, trek snel een foto van mij, anders gaan mijn vrienden dat nooit geloven dat ik zo dicht was!) en konden mee op safari door de wilde dieren: giraffen, neushoorns, zebra's ed.

Dan nog een gratis ritje op de caroussel, ook voor ons (wat een nostalgie), en we hadden geen tijd meer om daar iets te eten, dus aten we een pak droge sandwichen op in de auto. Victor zei direct dat die van hem naar marsepein smaakt, dus snel even gekeken, en inderdaad, ze waren 2 dagen overtijd. Bijgevolg maar wat chips gegeten die we nog mee hadden. Ha ha, we zijn al net als de Amerikanen, die eten ook bij alles en nog wat chips en popcorn.

De rit verliep prima over de autosnelweg. Ze hebben hier trouwens een goed systeem. Bij de opritten staat een licht. Als het groen is mag er maar 1 auto door. Zo wordt de highway nooit overbelast. Bovendien zijn er 5 rijbanen en is er links een 6de rijbaan enkel voor carpooling (=2 pers of meer in auto) Die nemen wij, en daar blijven ze meestal doorrijden. Enkel als er een afrit nadert, is het moeilijk om helemaal naar rechts te geraken.

Ze hebben hier voor alles oplossingen die Amerikanen.

Wij vinden het een geweldig land en zouden hier direct willen wonen!

Ons hotel ligt buiten de stad, in Manhattan Beach,maar ziet er geweldig uit.

Het complex bestaat uit kleine rijhuisjes tegen elkaar. We hebben een keuken, living, slaapkamer beneden met badkamer. Dan is er een trap naar boven waar wij slapen, met onze eigen badkamer.

Er zijn overal een boel kleerkasten, mét hangers, zodat ik alles nog eens netjes kan uitpakken. We logeren hier immers nog 6 dagen.

Voor vanavond hadden we tickets voor Medieval Times.

We hadden onze tickets al thuis geboekt. Het was in één woord geweldig! We hadden de beste plaatsen (hadden er ook meer voor betaald. We moesten een kroon opzetten, kregen elk een boek + dvd en een vlagje. Het werd echt middeleeuws: een steekspel tussen paarden, gevechten met zwaard, goeiendag, een bijl enz. Ze klopten er werkelijk op los, de vonken zagen we letterlijk!

Zalig! De show duurde 2 volle uren zonder pauze, en ondertussen kregen we tomatensoep (te drinken), een halve kip, een ribbetje en een aardappel in de schil op een tinnen bord. We moesten dat met onze handen opeten, net zoals toen. Als dessert kregen we nog een warme appelflap met koffie. Je kreeg genoeg servetten en vochtige doekjes en het eten smaakte echt terwijl je naar het schouwspel keek.

Er waren 4 kleuren van kronen. Bij het binnenkomen kreeg je je kleur volgens de plaats waar je zat. Je moest dan supporteren voor de ridder met die kleur. Als die won kreeg hij roosjes van de prinses, en deelde die daarna uit in het publiek aan meisjes. Charlotte kreeg er direct één: fier dat ze was!!!

De kinderen zijn doodmoe gaan slapen.

Maar vanaf nu drijven we het tempo toch nog even op: elke dag om 6.30u opstaan, 1 uur vroeger dan normaal. We zijn altijd al zo achter op de planning, dat zou in LA een ramp worden.

Vorige                                                                                Volgende